قول دادم که سیاسی ننبیسم، گویا همین
دیروز بود که در آن سرمای پاییزی،
نبشتم آنچه که زندگی مرا به راه دیگری
برد. دوباره در سرمای دیگری، اینبار اما
در آن سوی آب، به تو قول دادم که سیاسی
ننبیسم.
اگر چه هر پاره ای از این شعر، از برای هردو
سخت بود.

به خدا می سپارمت ای وطن

با وجود نازکم
و اشک در چشمانم,
به خدا می سپارمت ای وطن.

تن زخمی ات,
سوی چشمان ناسویت,
و قلب شکسته ات را مر حمی دیگر نی ام.

دلتنگی گذشته سترگت,
کوچه باغهای خاطره ات,
نوای نهیفت, ژرفای نامت
و خاک پرمهرت
همه را خاموش به.

دلسوزی زخمهای عمیق تن پاره پاره ات,
نادانی فرزندانت,
فریاد نارسای دلسوزانت و داغ عزیزانت,
همه را نادیده به.

با وجود نازکم,
اشک در چشمانم و قلب سراسر دردم,
ای وطن! ای ریشه ام! ای هستنم!
به خدا می سپارمت.

مهرداد
زمستان سال 2004
لارناکا-جزیره ی قبرس

"پاییز"

پاییز آمده است,
و هوا اندکی سرد شده.
نفسی می آید و تنم گاهگاهی چو نسیم می لرزد.
خانه ام دور از شهر, اندکی آن طرف دریا هاست,
و چه دریا زیباست.
کاش انسان به یکرنگی دریاها بود.
من در این خشکی بیرون زده از دریاها خندانم.

پاییز آمده است,
و چه زیباست دگرگونی امواج, دگرگونی خورشید.
من به دنبال خزان, چشم به دریا دارم.
و چه زیباست دگرگونی دریا.
قایقی می بینم, خانه ای بر سر آب.
راستی! کاغذم پاییزیست.

پاییز آمده است,
و چه زیباست دگرگونی من!
گویی از پنجره ها آمده ام.
و چه زیباست تنفس که در عمق وجود جاری هست!
دو سه روزی دگر از هفته نو,
چشمه تولد مهردادست.

پاییز آمده است و تولد زیباست.


مهرداد
پاییز سال 2002
لارناکا-جزیره قبرس